بلاگ
پنج هزار متر زیر دریا
دی
سفر من به یک دنیای دیگر
اگرچه فاصله ۵ کیلومتری یا ۳٫۱ مایلی بر روی زمین مسافت طولانی به نظر نمی رسد و برای یک پیاده روی طولانی دلپذیر است اما ۵ کیلومتر زیر دریا دنیای متفاوتی را به نمایش می گذارد.
در قرن ۲۱ من شانس این را داشتم که با ملحق شدن به همکاران ژاپنی برای اولین ماموریت هدایت شده به عمیق ترین دریچه های آب گرم شناخته شده ، سفری کوتاه به دنیای دیگری داشته باشم که ۵ کیلومتر زیر اقیانوس بود.
هدف از این سفر که با سرپرستی پروفسور کن تاکایی از موسسه علوم و فناوری زمین – دریای ژاپن صورت می گرفت ، بررسی محدودیت های زندگی در دریچه های عمیق در دریای کایمن به عنوان بخشی از سفرهای دور دنیا بود که توسط کشتی تحقیقاتی RV Yokosuka کشف شده بود.
در ماه فوریه من سرپرست یک تیم تحقیقاتی بریتانیایی برای سفر به دریچه ای مشابه با وسیله ای بودم که از راه دور هدایت می شد بنابراین از پیوستن به تیمی که با یکی از معدودترین وسیله ها عملا اقدام به بازید داخل دریچه ای در عمق پنج کیلومتری از سطح دریا می کرد، خوشحال بودم.
برای این سفر ما وارد محفظه ای دو متری زیردریایی Shinkai6500 شدیم که توسط ناخدا Yoshitaka Sasaki و کمک او Yudai Tayama هدایت می شد. ما در عرشه کشتی RV Yokosuka منتظر تیم بودیم تا باهم به عمق آبهای کارائیب برویم.
ما تعجب کردیم وقتی متوجه شدیم دمای داخل این وسیله تمام فلزی تحت تاثیر آفتاب یک منطقه گرمسیری تا ۳۰ درجه بالا می رود. در ساعت ۹:۰۷ ما به آرامی در آب فرو رفتیم و از کشتی جدا شدیم و در زیر امواج سفر خودمان را به اعماق آب آغاز کردیم.
پنج دقیقه پس از ترک سطح دریا از عمق ۲۰۰ متر عبور کردیم و وارد منطقه گرگ و میش شدیم جاییکه نورخورشید به مقدار بسیار کم باعث رشد جبلک های میکروسکوپی شده بود. بعد از آن ما وارد منطقه ای شدیم که رنگ آن توسط William Beebe که پیشگام سفر به عمق آب ها بود “سیاه درخشان” توصیف شده بود . William Beebe و همکاران او اولین کسانی بودند که در دهه ۱۹۳۰ به عمق اقیانوس رفتند و زندگی دست نخورده موجودات را در زیر آب دیدند.
در ساعت ۵۲ :۹ دقیقه ما از عمق ۹۲۳ متری عبور کردیم – حداکثر عمقی که Beebe و Barton در سال ۱۹۳۴ به آن رسیده بودند. لحظاتی بعد ما وارد منطقه “نیمه شب” شدیم که عمقی فراتر از ۱۰۰۰ متر داشت جاییکه کمترین اثری از نور خورشید نبود .
ما آهسته آهسته در آب پایین می رفتیم و دمای ۵٫۳ درجه ای آب باعث شده بود که داخل زیردریایی نیز خنک شود. ما در حال گذر از مناطقی کمتر شناخته شده از قلمرو سیاره خودمان و در حجم بزرگی از آب اقیانوس بودیم.
اینجا یک دنیای آبی بدون دیوار با موجودات زیبای روحانی است. از منظره حدود ۱۰ سانتی متری من گونه های زنده ای را می بینم که شبیه شیشه های بادکرده هستند و با نور چراغ های ما بی هدف به اطراف حرکت می کنند ، درحالیکه سخت پوستان شبیه مگس ها بر روی سطح اقیانوس قدم می زنند. همه این موجودات بخشی از اکولوژی هستند که کربن را از آبهای سطحی ، از طریق باران مداوم ذراتی که توسط ساکنین اقیانوس پردازش می شود ، به اعماق منتقل می کنند.
در ساعت ۹٫۵۶ ما به عمق ۲۲۰۰ متر رسیدیم – یک نقطه عطف شخصی به عنوان عمیق ترین جایی که تاکنون بودم اما این عمق حتی نیمی از راه هم نبود . ۴۰ دقیقه بعد ما از متوسط عمق اقیانوس که حدود ۳۸۰۰ متر است ، گذشتیم. سرانجام پس از ۲ ساعت پایین رفتن مداوم در آب ما در عمق ۵۰۹۹ متری با ابر موقتی از گل و لای که با فرودمان ایجاد شد ، به بستر اقیانوس رسیدیم.
همانطور که غبار حاصل از فرود ما ته نشین می شد ، دشتی مسطح از لجن زردرنگ را با حفره ها و شکاف هایی مشاهده می کردیم که با حضور ما موجودات دریایی در آنها پنهان شده بودند. با رسیدن به عمقی بیشتر از ۴۰۰ متر نسبت به Beebe Vent ما به یک دنیای بیگانه رسیدیم جاییکه با فرآیندهایی متفاوت با سطح زمین شکل گرفته بود.
در عرض چند دقیقه منبع بزرگی از نور که حاصل از گدازه های آتشفشان بود جلوی ما ظاهر شد و با برخورد به زمین جای خودش را در بین بلوک های سولفیدی زنگ زده – مواد معدنی که در کف دریا تشکیل می شوند – پیدا کرد. پس از آن ما به سرعت به منطقه هدف خودمان رسیدیم : منطقه “دودکش های سیگاری” در عمق ۴٫۹۶۷ متری سطح دریا.
این مخروط های معدنی بلند دو طبقه ای، لوله هایی هستند که از آنها مایعات داغ با دمای بالاتر از ۴۰۰ درجه سانتیگراد وارد اقیانوس می شود. مایعات داغ توسط آب خنک عمق دریا خاموش می شود و ذرات دود مانندی را تشکیل می دهد که ما می توانیم حدود یک کیلومتر بالاتر آنها را ردیابی کنیم. با نشستن در کنار این نیروی طبیعی در داخل زیردریایی Shinkai6500 ، تاریکی وسیع و فشاری بیش از نیم تن در هر سانتی متر مربع بر ما غالب شد که شگفت انگیز بود.
با بهره گیری از مهارت های سریع العمل مکانیکی Shinkai6500 توسط ناخدا ساساکی سان ، ما به سرعت شروع به جمع آوری نمونه سنگ ها ، مایعات داغ دریچه ها و موجوداتی که در اطراف آنها بودند، کردیم که شامل شقایق های خالدار با شاخه های تقریباً شفاف و میگوهای نارنجی رنگ بودند.
در عمق پنج کیلومتری وقت ما برای ماندن در بستر دریا فقط سه ساعت و نیم بود تا بتوانیم لیست علمی خودمان را برای انجام آزمایش تکمیل کنیم . خیلی زود بازدید ما از عمق دریا به پایان رسید و ما شروع به بازگشت به دنیای روی آب کردیم. اما اقیانوس عمیق هدیه ای برای ما داشت ، با خاموش کردن چراغ ها برای صعود به سطح آب، من از دریچه زیردریایی شب تاب های زنده ای را می دیدم که جانوران اعماق دریا را به نمایش می گذاشتند. تلالو و نورهای چشمک زن در تاریکی مطلق با حرکت ما در آب ادامه داشت. این زیبایی ها معمولا با وسایل فیلمبرداری از راه دور قابل مشاهده نیست زیرا دوربین ها مانند چشم انسان قابلیت تطابق در تاریکی را ندارند.
در عمق ۲۴۶ متری می توان نور کمرنگی را دید که از صفحه پلاستیکی سفید رنگ جلوی زیردریایی منعکس می شود که اولین فوتونهای قابل تشخیص نور خورشید از دنیای روی آب بودند که راهنمای ما برای صعود به سطح آب هستند . با تشکر از دیواره های ضخیم زیردریایی، ما هنگام صعود نیازی به رفع فشار آب نداشتیم زیرا ما در طول سفر فشار سطح را در درون زیر دریایی حفظ کرده بودیم.
در ساعت ۱۷٫۳۲ زیردریایی Shinkai6500 مجددا به عرشه RV Yokosuka رسید جاییکه همکاران ما منتظر بودند تا نمونه های ما را به آزمایشگاه های کشتی منتقل کنند. ما امیدوارم که این نمونه ها به درک محدودیت های زندگی زیر اقیانوس کمک کنند و بیش از قبل به ما نحوه عملکرد سیاره زمین را نشان دهند.
بازدیدهای قبلی من از این دریچه ها با دستگاههای کنترل از راه دور بود که منجر به کشف گونه های جدیدی در اعماق دریا شده بود. برای کسانی که در زیردریایی هستند بازشدن دریچه یک فرصت عالی برای راه رفتن مجدد بر روی زمین و لمس نور آفتاب بر روی پوستمان بعد از ۸ ساعت بود.
عمیق ترین نقطه ای که ما به آن دست یافتیم ۵۱۱۴ متری سطح اقیانوس بود جاییکه از محل فرود به سمت دریچه ها حرکت کردیم. اگرچه افراد کمی به عمق ۵ کیلومتری رسیده اند اما این هنوز نیمی از مسیر عمیق ترین نقطه اقیانوس است زیرا عمق ۱۱ کیلومتری اقیانوس توسط Challenger کشف شده است . اما سال گذشته جیمز کامرون ، کارگردان هالیوود و مکتشف اقیانوس برای اولین بار از دورترین نقطه اقیانوس ، بیش از پنجاه سال پس از رسیدن ژاک پیکارد و دون والش به نقطه، دیدن کرد.
پس از هزار سال عبور و مرور در اقیانوس ها با عدم آگاهی از آنچه در بستر آن وجود دارد ، دیگر این بخش ها خارج از دسترس ما نخواهند بود اگر اراده لازم برای رفتن به آنجا را پیدا کنیم و عمق اقیانوس دیگر دور از چشم و ذهن ما نخواهد بود. روز بعد از اولین سفر ما به عمق اقیانوس پروفسور کن تاکایی با یک برنامه پخش زنده از Shinkai6500 در کنار دریچه ها به صورت آنلاین با بیش از سیصد هزار نفر صحبت کرد و بیش از نیم میلیون کامنت در طول این رویداد دریافت کرد.
انگیزه هایی که باعث سفرهای بعدی ما به عمق اقیانوس می شود آینده آنرا مشخص می کند. ما می توانیم برای یادگیری یا کشف منابع طبیعی برای جمعیت رو به رشد جهان به آنجا برویم . یا شاید برای اینکه بین دو این موضوع به تعادل برسیم به عمق اقیانوس سفر کنیم. چالش اقیانوس عمیق دیگر تکنولوژیکی نیست بلکه در حال حاضر آزمایشی است برای اینکه بفهمیم آیا خرد ما می تواند با نبوغ ما مطابقت داشته باشد یا خیر.
دکتر جان کوپلی مدرس ارشد محیط زیست دریایی در دانشگاه ساوتمپتون و نخستین انگلیسی بود که عمق پنج کیلومتری اقیانوس سفر کرد.
اکنون شما اینجا هستید…
ما از شما سوال کوچکی داریم . بیشتر افراد مانند شما روزنامه مستقل و تحقیقاتی گاردین را بیش از گذشته مطالعه و پشتیبانی می کنند. و برخلاف بسیاری از سازمان های خبری ، ما تصمیم گرفتیم گزارش های خودمان را در دسترس همه افراد قرار دهیم صرف نظر از اینکه کجا زندگی می کنند یا چقدر توانایی مالی دارند.
گاردین با بحرانی ترین موضوعات زمان ما – از تشدید فاجعه آب و هوا گرفته تا نابرابری گسترده در دنیا و تاثیر فناوری های بزرگ بر زندگی ما – درگیر خواهد شد. در زمانی که اطلاعات واقعی یک ضرورت است ، ما معتقدیم که هر یک از ما ، در سراسر دنیا مستحق دسترسی به گزارش های دقیق و با صداقت هستیم.
استقلال تحریریه ما به این معنی است که ما دستور کار خودمان را تنظیم می کنیم و نظرات خودمان را بیان می کنیم. روزنامه گاردین عاری از تعصبات تجاری و سیاسی است و تحت تأثیر صاحبان میلیاردر یا سهامداران آن نیست. این بدان معناست که ما می توانیم نظر کسانی که کمتر شنیده می شوند ، را بیان کنیم ، کسانی که به بیراهه می روند را کشف کنیم و کسانی که در راس قدرت هستند را به شدت به چالش بکشیم.
